شعر

نشسته بودم لب حوض، ماهی‌ها رو نگا کنم، با موج ریز روی آب، صفا کنم… صفا کنم! شاخۀ بید سر

نشسته‌ام در میان رود در میان حقیقتی برآمده از سکون جریان را حس می‌کنم سایشی به سرعت حرکت بارشی به

حیدر سهیلی اصفهانی (صخره) نشسته‌ام چو صخره در راه می‌نگرم حقیقتی بسته بر صلیب در این روزگار غریب امان ز

در اواخر سال ۱۳۹۵ خورشیدی، ناگهان در شبکۀ بی بی سی اعلام شد، غزل شناخته شده ای که تصور می

پرچم به دست داری و می‌روی چو مور از بیم آن که تو را آواره کرده است آیا درون روزنی

شعری از حیدر سهیلی اصفهانی (صخره) در تاریخ ۵ أمرداد ۱۳۹۵، شب عید، تروریست‌ها انفجار مهیبی را در شهر قامشلی

حیدر سهیلی اصفهانی (صخره) آدمی را سگ بگیرد، جو نگیرد ای خدا! چون شده است رسم سیاست‌زدگی کاش چفت و

از دور دستصدای سگان گلهبه گوش می‌رسدباز گرگان به گلهزده‌اند اماسگان ولگرددر میان زباله‌های دهکدهپرسه می‌زنند در پی استخوان مرغیشکمبه‌ایلقمه‌ای

میهنم مباد که از این که هست آزرده‌تر شوی یا با حال روزی که کنون هم بد است از رشک